Als ik in de weerstand zit dan ben ik echt niet aardig. Het contact met de ander is dan slecht en helpend is het al helemaal niet. Ik herinner mij een voorval uit een ver verleden toen ik nog op een laboratorium werkte.
Hans kwam interim om ons op het laboratorium te helpen om het werk beter te organiseren. Niet omdat wij erom vroegen, maar omdat een manager dat nodig vond zonder ooit met ons gesproken te hebben. Alleen daarom begon Hans met 1-0 achterstand.
De kennismaking verliep ook niet best. Hij liep onze ruimte binnen en riep: “alle verloven zijn bij deze ingetrokken!”.
2-0.
Hans kende ons niet, maar dacht wel te weten waar het aan schortte. Ik kan je vertellen dat wij flink in de weerstand richting hem zaten, niks van hem wilde aannemen en hij niet naar ons wilde luisteren. Ik zag hem niet als OK-persoon. Er was veel miscommunicatie en veel stress. Een krachtmeting. Stress en miscommunicatie werken elkaar in de hand als je niet geleerd hebt om dat te herkennen en hoe om te buigen. Dat had ik toen nog niet geleerd.
Na een aantal dagen kwam hij met een gedetailleerde planning-sheet. Ik voelde de neiging om het bij voorbaat af te kraken, want een andere manier van plannen was niet waar ik verbetering nodig vond. Ik realiseerde me wel dat mijn afwijzende houding het werken niet leuker maakte, dus dit keer besloot ik het anders aan te pakken. Ik zou hem eerst laten vertellen en oprecht kijken of het me kon helpen.
Ik vond het niks, maar door mijn andere houding raakten we in gesprek. Voor het eerst. Ik begon hem te zien als iemand die zijn best deed om te helpen. Ik gaf aan wat ik positief vond aan die sheet en luisterde naar zijn mening over de gang van zaken. Dat had een groot positief effect die ik pas jaren later begreep door mijn PCM training. Behalve dat ik hem als OK-persoon begon te zien, had ik onbewust ook in zijn psychologische behoefte voorzien. Met als resultaat dat ook hij naar mij begon te luisteren en vroeg wat ik nodig had.
Een tweede spoelinstallatie.
Hij reageerde verbaasd, en daarom liet ik hem zien wat we zoal deden op dat lab, waar we elkaar in de weg stonden en wat echt veel tijd kostte. Hij luisterde, begreep het en ging een tweede spoelinstallatie regelen. Twee dagen later was het er. Inmiddels werkte hij aan een aantal andere praktische oplossingen. De stress en miscommunicatie verdween, we kregen leuke gesprekken en langzamerhand werd Hans één van mijn meest favoriete collega ooit!
(En ook al was ik bereid te proberen wat zijn manier van plannen zou opleveren, Hans heeft me de sheet nooit gegeven. Daar lag immers niet het probleem).
Ik vraag me wel eens af hoe het was gegaan als ik toen had geweten wat ik nu weet over communicatie en stressmanagement. Ik had zeker herkend hoe wij van elkaar verschilden en wat hij en ik nodig hadden. Ik had in ons negatief gedrag de stress veel sneller herkend en geweten wat me te doen stond om het om te buigen (of dat tenminste te proberen).
Wil jij meer inzicht in adaptieve communicatie, stressmanagement, hoe je miscommunicatie kan vermijden of ombuigen en hoe je elkaar kan motiveren? Op 25 & 26 september & 2 oktober 2023 geef ik een basistraining PCM. Voor een wereld van verschil.
Liever een voorproefje? Geef je dan op voor de online workshop “vergroot je veerkracht”.
